เหตุการณ์เริ่มต้นเกิดที่โรงเรียนบ้านนอกแห่งหนึ่ง
ฝ่ายเด็กหญิง ชื่อ เปิ้ล ซึ่งต่อไปในเรื่องนี้จะเรียกแทนว่า “น้องเปิ้ล” (ทำยังกะภาษากฏหมาย ทำหนังสือสัญญาซะงั้น แล้วไหงบอกว่าบ้านนอก ชื่อนี่คนเมืองเชียว)
ฝ่ายเด็กชาย ชื่อ เข้ม (ชื่อค่อยเข้าบรรยากาศหน่อย) เรื่องก็มีอยู่ว่า ทั้งสองคนนี้เป็นเพื่อนกัน เพราะบ้านอยู่ใกล้ๆ กัน ก็เลยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน พอเริ่มโตขึ้นสักหน่อย ต่างก็เข้ามาเรียนกันในเมืองหลวงซึ่งแน่นอน กรุงเทพนั่นแหละ เรียนอยู่โรงเรียน เดียวกัน ห้องเดียวกัน เมื่อทั้งสองเรียนจบในระดับประถมศึกษาตอนปลาย (ป.6 นะ ไม่ต้องงงกับศัพท์ทางการ) จังหวะชีวิต ของทั้งสอง ก็เริ่มที่จะมีความแตกต่าง ฝ่ายเปิ้ลนั้น พ่อและแม่ บอกว่า ไม่มีเงินจะส่งเสียให้เรียนต่อแล้ว เพราะอยากจะให้น้องๆ ของเปิ้ลได้เรียนกันบ้าง เปิ้ลซึ่งเป็นคนที่รักน้องมาก ก็เลยจำใจเลิกเรียน และเข้าไปสมัครทำงานในร้านอาหารแห่งหนึ่ง เป็นลูกมือ แม่ครัวของร้านแห่งนั้น ฝ่ายเข้ม นั้น พ่อและแม่ ยังส่งให้ร่ำเรียนไหว เพราะเข้มเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ มีกำลังส่งมากกว่า และ คาดหวังว่า ลูกชายเพียงคนเดียวนี้ จะได้เรียนจบสูงๆ มีหน้าที่ การงานดีๆ ทำ เป็นที่เชิดหน้าชูตาของพ่อและแม่ ต่อไป จึงมีโอกาสได้เรียนต่อในระดับมัธยมศึกษาตอนต้น (ม.ต้น นั่นแหละ)
เวลาค่อยๆ ผ่านไป ผ่านไปไว แต่ไม่ได้โกหก ทั้งสองคน ได้มาพบเจอกันอีกครั้ง โดยไม่ได้ตั้งใจ ในตลาดติดแอร์แห่งหนึ่ง ก็เลยได้มีโอกาสสอบถามสารทุกข์สุขดิบของกันและกัน
เข้ม – อ้าว เปิ้ล ไม่ได้เจอกันซะนาน เป็นยังไงบ้างล่ะ
เปิ้ล – ก็สบายดีน่ะสิ ไม่งั้นจะมาเดินซื้อของได้ไง
เข้ม – กวนแล้วมั๊ยล่ะ ไม่ได้เจอกันซะนาน ยังกวนเหมือนเดิมนะ
เปิ้ล – ก็เห็นนายดูมึนๆ ก็เลย หยอกล้อซะหน่อยเอง
เข้ม – เดี๋ยวก็แกล้งให้ปล่อยโฮ เหมือนตอนเด็กๆ เลยนี่
เปิ้ล – เอาแล้วมั๊ยล่ะ เอาล่ะๆ ข้ามไปแล้วกัน ว่าแต่ ตอนนี้ เป็นไงบ้างล่ะ เรียนจบแล้วรึยัง?
Read more
