เดินทางท่องเที่ยว บันทึกการเดินทาง
วันนี้เดินผ่านงาน Green Garden ที่ฟิวเจอร์ปาร์ครังสิต คำว่า Green Garden ถ้าจะแปลกันตรงๆก็ต้องหมายถึงสวนเขียวๆ ซึ่งในบริเวณงานมีจัดแสดงสวนในขวดแก้วด้วย ซึ่งกำลังเป็นกระแสอยู่ในช่วงนี้ และมีความหลากหลายลักษณะของขวดแก้วที่นำมาจัดสวนอยู่พอสมควร แต่ไม่แน่ใจว่าภายในงานมีการจัดแสดงไว้หลายจุดหรือไม่เพราะเดินไม่ทั่วทั้งงานครับ
สนามหญ้าที่บ้านตั้งแต่น้ำท่วมหญ้าก็ตายหายจากไปหมด พร้อมๆกับการผุดขึ้นมาของเหล่าวัชพืชมากมาย ในเวลานั้นคิดว่าจะปูหญ้าใหม่ สนามน้อยๆจะได้สวยๆ ต้องกำจัดวัชพืชเสียก่อน ในใจคิด ดังนั้นยาฆ่าหญ้าจึงได้ถูกนำมาฉีดพ่นจนทั่วสนาม ซึ่งก็ได้ผลดีไม่น้อย หญ้าวัชพืชที่ไม่ต้องการค่อยๆตายลงๆ แม้ช่วงเวลานั้นจะเป็นหน้าฝนก็ตาม
เช้าวันนี้เป็นเหมือนกับวันที่ผ่านๆมา ผมยังคงตื่นเช้า โดยสารรถประจำทางไปทำงานตามปกติ แต่วันนี้มีความแตกต่างเล็กน้อยจากทุกๆวัน เพราะปกติในรถโดยสารมักจะเงียบๆ ต่างคนต่างก็ไม่รู้จักกัน มีเพียงไม่กี่คนที่จะพูดคุยกัน คนส่วนใหญ่บนรถประจำทาง ถ้าไม่นั่งหลับก็จะก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือของตนเอง โดยไม่ใส่ใจกับสิ่งรอบข้างเลย ซึ่งบรรยากาศแบบนี้เราเห็นกันได้จนชินตาในเมืองใหญ่แบบกรุงเทพนี้
หลังจากได้กล้อง Olympus e-pm1 ในราคาโปรโมชั่นสุดๆ ที่ 9,900 บาท ตามข่าวแจ้งที่เว็บไซต์พันทิปดอทคอม ก็ออกตามหาตามล่า ได้มา 1 ตัว (ก็จะซื้อทำไมหลายตัวล่ะ ใช่มั๊ย) พร้อมกับเลนส์ติดกล้อง 14-42 เป็นเลนส์ที่ออกไปทางเป็ด แต่ก็สบายๆ เพราะซื้อมาเป็นกล้องตัวที่สอง เวลาพกพาสะดวกขึ้นกว่าการสะพาย D90 ตลอดเวลาที่ออกทริป เมื่อได้มาแล้วก็ต้องออกไปลองสนามกันหน่อย ด้วยการถ่ายแสงไฟช่วงเทศกาลคริสมาส กับฉลองปีใหม่แบบนี้ แล้วจะเป็นที่ไหนล่ะ ใช่เลย จะเป็นที่ไหนไปไม่ได้นอกจากบริเวณแยกราชประสงค์นั่นแหละ วนไปเวียนมาได้หลายห้าง บริเวณนี้ถือเป็นบริเวณที่ใช้ไฟมากที่สุดของ กทม แล้วมั้งในช่วงเวลาเทศกาลแบบนี้
เมื่อพ้นจากวัดมะขามมาแล้ว หากจะเดินทางอีกไม่ไกลเกินไปนัก ก็จะถึงตัวเมืองปทุมธานี ซึ่งมีตลาดเก่าๆ ใหญ่ๆ ตั้งอยู่ที่นั่น ดังนั้นเมื่อกินก๋วยเตี๋ยวโบราณที่วัดมะขามเสร็จ ก็ขอแวะไปเดินย่อยอาหารกันต่อที่ตลาดอำเภอเมืองปทุมธานีแห่งนี้อีกหน่อย ที่ตลาดสดเมืองปทุมธานี เป็นตลาดริมน้ำ แต่เป็นริมแม่น้ำเจ้าพระยาเสียด้วย ไม่ใช่ตลาดริมคลองเหมือนอีกหลายๆแห่ง และที่แห่งนี้สำหรับผมแล้วไม่ได้ย่ำกรายเข้าไปเสียนาน หากนับเวลาก็คงจะปีนึงจะได้ ปรากฏว่า ความเก่าขลังของเพิงขายของ ซุ้มเก่าๆ ได้หายไป กลายเป็นหลังคาสูงๆ โล่งๆ โครงเหล็กใหญ่พร้อมด้วยหลังคามีฉนวนกันความร้อนเข้ามาแทนที่เสียแล้ว จนรู้สึกเสียดายที่คิดจะมาบันทึกภาพบรรยากาศของตลาดแต่ก็ผลัดๆ มาเรื่อยๆ จนความขลังที่เคยมีและอยากบันทึกภาพเปลี่ยนไปจนนึกถึงความเก่าขลังแบบเดิมไม่ออกด้วยซ้ำ
วันแม่พาแม่เที่ยวในปีนี้ เนื่องจากวันที่เที่ยวจริงๆ เป็นวันเสาร์ จึงยังเหลือวันอาทิตย์อีกวันหนึ่งให้เที่ยวได้อีกวัน แต่วันนี้ถ้าจะไปตามสถานที่ท่องเที่ยวแล้ว ปริมาณของรถและผู้คนคงจะหนาแน่นพอสมควร ซึ่งก็ไม่ผิดจากความคาดหมายนัก และในช่วงสายๆ ก็เริ่มได้รับฟังข่าวรถติดแล้ว วันนี้จึงต้องเที่ยวตะลอนในระแวกบ้านแทน หากใครอยู่แถวรังสิต หรือปทุมธานี น่าที่จะรู้จักกับวัดมะขาม หรือวัดศาลเจ้า ซึ่งวัดนี้มีชื่อเสียงเรื่องก๋วยเตี๋ยวโบราณ โดยถ้าเป็นก๋วยเตี๋ยวหมูเค้าจะใส่กุ้งตัวเล็กๆ ที่เรียกว่าเคย เข้าไปด้วย ทำให้ได้รสกลมกล่อมทีเดียว แต่ในวันนี้จะไม่ได้ชวนกันไปกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านข้างแม่น้ำ แต่จะพาไปชิมก๋วยเตี๋ยวอีกเจ้าหนึ่งซึ่งอยู่ในซอยเดียวกันกับทางที่ตรงไปวัดมะขามนั่นแหละ แต่อยู่ก่อนที่จะถึงวัดโดยอยู่ทางด้านซ้ายมือ เขียนว่า ก๋วยเตี๋ยวหมุต้มยำตำลึงโบราณสูตรมะนาว ร้านนี้พวกเราเพิ่งจะมากินกันเป็นครั้งแรกแต่ก็ติดใจในรสชาติเสียแล้ว คราวหน้าคงจะมีโอกาสได้แวะมาชิมอีก
เมื่อพวกเราได้พ้นจากตลาดโก้งโค้งมาแล้ว และเยือนหมู่บ้านญี่ปุ่นมาแล้ว เราก็มาถึงตลาดน้ำเมืองอโยธยากัน สถานที่แห่งนี้เป็นจุดหมายที่มีผู้คนล้นหลามจริงๆ เดินกันขวักไขว่ สวนทางเบียดเสียดกันไปมาเป็นช่วงๆ แม้กระทั่งทางเข้า ที่พอเลี้ยวเข้าซอยไปแล้ว พบว่ามีซอกซอยให้เลี้ยวเข้าที่จอดรถอยู่หลายจุดมาก และมีคนโบกรถให้เลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ เหล่านั้นหลายๆ ซอยที่เขียนไว้ว่า ที่จอดรถ+ห้องน้ำฟรี หรือไม่ก็ที่จอดรถฟรี อีกหลายแห่ง คนโบกเยอะมาก ยืนบนถนนแบบแทบจะกั้นไม่ให้รถตรงไปข้างหน้าได้ จนหลายคันต้องเลี้ยวเข้าไปตามที่คนโบกรถทั้งหลายเหล่านั้นชี้ทางให้ ลักษณะนั้นคล้ายกับที่เพลินวานมากๆ ที่เมื่อมีเพลินวานเกิดขึ้นมา พื้นที่โดยรอบก็ได้รับอนิสงส์ไปด้วย สำหรับที่ตลาดน้ำอโยธยานี้ ก็เพิ่งจะมาถึงบางอ้อ ตอนเดินตลาดน้ำนั่นแหละ รู้สึกได้เลยว่า พ้นที่โดยรอบตลาดน้ำอโยธยาที่สร้างขึ้นก่อน ถูกแวดล้อมไปด้วยตลาดที่สร้างขึ้นเพิ่มเติม อาจจะจากกลุ่มทุนเดิม หรือคนละกลุ่มกันก็ไม่แน่ใจ แต่ขยายขอบเขตพื้นที่ออกไปเยอะมาก ถ้ายอมให้รถผ่านพ้นไปจอดในบริเวณตลาดเดิมๆ ที่สร้างขึ้นก่อน ผู้คนที่จะเดินผ่านตลาดที่สร้างเพิ่มเติมนี้ก็คงจะน้อยแน่ๆ จนเป็นที่มาก็ยุทธการโบกให้เลี้ยว หรือจะเรียกว่าต้อนให้เลี้ยวดี
หลังจากผ่านตลาดโก้งโค้งกันมาแล้ว ในระหว่างทางที่วิ่งจากตลาดโก้งโค้งไปยังตลาดน้ำอโยธยา ก็บังเอิญผ่าน และตาเหลือบไปเห็นหมู่บ้านญี่ปุ่น ก็เลยแวะเข้าไปเยี่ยมชมกันสักเล็กน้อย ที่แห่งนี้เป็นพิพิธภัณฑ์ บอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของหมู่บ้านญี่ปุ่นในประเทศสยาม ถ้าหากจะถามว่ามีอะไรให้ดูมากไหม ก็คงไม่ได้มากมายอะไรนักสำหรับบางคน แต่สำหรับอีกหลายๆ คน ที่แห่งนี้คือสถานที่รำลึก นึกถึงบรรพบุรุษ ที่ต้องระหกระเหินเดินทางไกลออกมาจากแผ่นดินถิ่นเกิดของตนเอง แล้วมาตั้งรกรากอยู่ที่ประเทศสยามแห่งนี้ และในบริเวณนี้เอง เป็นจุดที่ครั้งหนึ่งชาวญี่ปุ่นได้ตั้งหมู่บ้าน และพำนักอาศัยอยู่ ส่วนเรื่องราวจะเป็นอย่างไรบ้างนั้น คงจะต้องแวะเข้าไปเยี่ยมชม และติดตามหนังสารคดีสั้นๆ ที่เปิดฉายให้ดูก่อนจะเดินเข้าไปสู่ห้องพิพิธภัณฑ์ต่อไป
วันแม่ปีนี้ เป็นปีที่ไม่ได้วางแผนการเที่ยวล่วงหน้ามากนัก แค่รู้สึกว่า ปีนี้ไม่อยากจะไปเที่ยวกับการรถไฟแห่งประเทศไทย เพราะว่าไม่ได้วางแผนเอาไว้ กลัวว่าถ้าจะจองตั๋วรถไฟล่วงหน้าเพื่อโดยสารรถไฟเที่ยวไกลๆ จะไม่ได้ที่นั่ง แล้วก็ประจวบเหมาะกับที่แม่ดูทีวี ที่บอกเล่าชักชวนไปเที่ยวตลาดน้ำอโยธยาที่เมืองอยุธยา ตลาดน้ำอโยธยา แห่งนี้เป็นตลาดน้ำที่สร้างขึ้นมาใหม่ไม่ได้มีอยู่แต่เดิม เหมือนตลาดเก่าตลาดแก่ หลายๆที่ ซึ่งตลาดน้ำอโยธยาแห่งนี้ สร้างขึ้นมาโดยคาดหวังให้เก่าและดึงดูดนักท่องเที่ยวด้วยการสร้างเป็นอาคารไม้เสียส่วนมาก พอดูโดยรวมแล้วตลาดน้ำอโยธยาแห่งนี้ก็ดูแปลกๆ แต่ลงตัวดีเหมือนกัน และเมื่อแม่ต้องการ พวกเราลูกๆ ก็ดำเนินการไปตามนั้นเลย
ใครอยู่แถว รังสิต มีใครรู้บ้างว่าในตลาดรังสิต มีบ้านพักคนชราและผู้พิการอยู่ด้วย ชื่อบ้านทองพูน ที่บ้านแห่งนี้ผมมักจะได้แวะเวียนไปทำอาหารเลี้ยงอย่างน้อยก็ปีละ 1 ครั้งในช่วงเวลาของวันเกิด แต่จะพยายามหาอาหารว่างประเภทขนมขบเคี้ยวแวะเวียนเอาไปฝากบ่อยกว่า พี่แม่บ้านคนดูและเค้าบอกว่าเวลาคนนำของมาบริจาค หรือนำมาให้ นั้นจะไม่มีใครนึกถึงขนมขบเคี้ยวมาฝากเลย เพราะคิดว่าผู้ชราคงไม่กินของพวกนี้แน่ๆ แต่ไม่รู้หรอกว่า คนชราบางทีก็ชอบกินด้วยเหมือนกัน ก็เลยแวะเวียนเอาไปฝากเป็นระยะๆ เท่าที่กำลังทรัพย์จะมีและให้ได้
งานเลี้ยงอาหาร รอบนี้ แม่ได้รับการติดต่อมา ขอให้ร่วมทำอาหารไปเลี้ยงกลุ่มคริสตชน คนที่มาในงานฉลองที่วัด รอบนี้ทำอาหารที่ชื่อว่า ก๋วยเตี๋ยวหลอด ซึ่งเคยทำไปแล้วในครั้งก่อนๆ ที่ร่วมทำอาหารมาเลี้ยงแบบนี้ การเลี้ยงอาหารในงานฉลองต่างๆที่วัดของคริสตชนแบบนี้ จะมีรูปแบบง่ายๆคือ ใครจะทำอาหารอะไรมา ให้แจ้งคณะกรรมการทราบก่อน เพื่อจัดที่จัดทางไว้ และกะเกณฑ์จำนวนของอาหาร เพื่อไม่ให้ซ้ำซ้อนกันมากเกินไป อีกทั้ง ให้มีอาหารพอดีๆ เพื่อเลี้ยงคนจำนวนมากมาย ไม่ให้เหลือทิ้งจนน่าเสียดายของ
บ้านฉันมีสนามหญ้าที่เคยสวย มีหญ้าขึ้นอยู่เขียวๆ แล้วอยู่มาวันหนึ่งเมื่อน้องน้ำได้เข้ามาเยี่ยมอย่างสนุกสนาน จนทำลายทุกสิ่งทุกอย่างไปอย่างราบคาบ สนามหญ้าสวยๆ ที่เคยมี ก็เลยกลายมาเป็นสวนพริกแทน สวนพริกที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ สวยพริกที่ไม่ต้องปลูกเอง ไม่รู้เหมือนกันว่า พริกที่เกิดขึ้นอย่างสวยงามในสนามหน้าบ้านเหล่านั้น มาจากไหนกัน จะด้วยมูลนก หรือมาพร้อมกับน้ำปริมาณมหึมาที่ถูกกักขังอยู่ในบริเวณบ้านเป็นเวลานานกันแน่ แต่ที่มั่นใจอยู่อย่างหนึ่งก็คือ พริกเหล่านี้ ก็ทำให้แม่ได้รู้สึกสนุกขึ้นมาบ้าง หลังจากต้องเผชิญและผจญกับความเครียดเรื่องบ้านที่ถูกน้ำท่วมสูงอยู่เป็นเวลานาน ที่จนถึงปัจจุบันนี้ ก็ยังซ่อมแซมไม่แล้วเสร็จ แต่ค่อยๆ ทำกันไป เพราะไม่รู้ว่า น้องน้ำจะมาเยือนอีกหรือเปล่า ทำแบบไม่รีบร้อน ไม่รีบเร่ง