ดอกไม้ใก้ลตาย กับมุมมองของชีวิต

ภาพเหล่านี้บางทีเราก็มองได้ในหลายๆ แง่มุม จากภาพๆ เดียว แล้วแต่ว่า คนที่มาเห็นภาพนั้น ในช่วงเวลานั้น กำลังนึกถึงอะไรอยู่ มีประสบการณ์กับอะไรมา ดอกไม้ที่เห็นเหล่านี้ ยังพยายามที่จะแข็งใจชูดอก เพื่อแต่งเติม สร้างรอยยิ้ม สีสัน ความสวยงามให้กับสิ่งมีชีวิตรอบๆ ข้างให้ได้เห็น ด้วยจิตใจที่แข็งแกร่ง ในขณะที่ร่างกายกำลังบอบช้ำ ค่อยๆ เน่าเปลื่อยผุพังลงไป

ดอกไม้เหล่านี้ในมุมหนึ่ง ก็เหมือนกับการเสแสร้ง ทั้งๆ ที่ตัวเองมีจุดบกพร่อม แต่ก็พยายามปกปิดโดยใช้ความสวยงาม มาเบี่ยงเบนความสนใจ เหมือนกับคนบางคน ที่พยายามเสแสร้งแกล้งแสดงออกถึงความดีงามของตนเอง ให้ผู้อื่นได้รับรู้ โดยพยายามปกปิดสิ่งที่ไม่งดงามภายในใจ แต่เมื่อเราพิจารณา มองดูให้ลึกลงไป เราก็จะได้พบว่า ภายใต้จิตใจนั้น มีเพียงความหลอกลวง ที่กำลังค่อยๆ เน่าสลายไป เป็นสิ่งยึนยันว่า การแสดงออกแบบหลอกลวงนั้น ไม่ยั่งไม่ยืน ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่นานความจริงก็จะเปิดเผยออกมา ความเน่าเละนั้นก็จะค่อยๆ ปรากฏ ทำให้เจ้าตัวต้องดับสลายไปในที่สุด เปรียบได้เหมือนกับนักต้มตุ๋น ที่พยายามหลอกลวงหาเหยื่อโดยพยายามโปรยเสน่ห์หว่านล้อมให้ตกในหลุมพราง ก่อนจะเชิดเงินทองทรัพย์สมบัติ แล้วตีจากไปอย่างไม่ใยดี

แต่ในอีกมุมหนึ่ง กลับเป็นสิ่งตรงกันข้ามกับมุมข้างต้น ที่แม้ว่าตนเองจะเจ็บปวด จะลำบากกายมากมายแค่ไหน ก็พยายามที่จะสร้างพลังให้กับสิ่งมีชีวิตรอบๆ ข้าง ด้วยสีสัน ความสวยงาม อย่างเต็มความสามารถเท่าที่ตัวเองจะให้ได้ และดอกไม้เหล่านี้ก็คงจะเปรียบเหมือนกับแม่ หลายๆท่าน ที่พยายามปกปิดความลำบากในการหาเลี้ยงชีพ หาเลี้ยงลูก โดยคาดหวังเพียงให้ลูกได้ตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่ เรียนอย่างเดียวโดยไม่ต้องสนใจสนใจว่าแม่จะเป็นอย่างไร จะลำบากแค่ไหน เพราะอนาคตของลูก คือความสุขของแม่ เท่านั้นแม่ก็มีความสุข ความสุขที่เห็นลูกได้เรียน ความสุขที่ได้คาดหวังว่าลูกจะได้เรียนจบสูงๆ จะได้ไม่ลำบากเหมือนกับชีวิตของแม่ นี่แหละความสวยงามที่พยายามเบ่งบาน ให้กับลูกๆ ให้กับผู้คนรอบข้างได้เห็น โดยปกปิดความลำบากส่วนตัวเอาไว้ ลูกๆ จะได้ไม่เกิดความไม่สบายใจ และเลิกล้มความคิดที่จะเรียนเสียกลางคัน

สุดท้าย ความคิดเหล่านี้ ก็อยู่แค่ว่า คนมองภาพกันในมุมไหน บางที ภาพเดียวกัน อาจจะไม่มีค่าอะไรกับใครเลยก็ได้

ภาพเล่าเรื่อง

บันทึกเที่ยว บันทึกภาพ