ปัญหาของเรา แล้วใครสร้างปัญหา

ด้านหลังสีดำๆ เกี่ยวกับลวดหนามอยู่ คือเศษซากขยะที่หลงเหลือทิ้งเอาไว้หลังจากน้ำท่วมใหญ่ผ่านไป แต่สิ่งที่มองเห็นอยู่ตรงหน้านั้น คือสิ่งที่จะกลายมาเป็นเศษซากเหมือนทางด้านหลังลูกกรงลวด อีกครั้งเมื่อน้ำมา พร้อมกับความทุกยากของชาวบ้าน ทั้งคนที่ทิ้ง และไม่ได้ทิ้งขยะเหล่านี้ ในที่สาธารณะ แม้จะมีรถซาเล้งมากมาย และเราเห็นจนชินตา ก็ไม่อาจเอาชนะจำนวนผู้ทิ้งขยะที่ไร้จิตสำนึกเหล่านี้ได้

ตอนเด็กๆ ได้ยินบ่อยๆ คุณครูสอนว่า “อย่าทิ้งขยะนะ”, “ขยะต้องทิ้งลงถัง”, “ทิ้งให้ถูกที่ถูกทางนะคะ” แล้วสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้ล่ะ มันคืออะไรกัน เราเข้าใจผิดกันไปเองหรือเปล่า โรงเรียนบางแห่งสอนในทางตรงกันข้าม , ไม่ได้เรียนกันมา หรือครูสอนแล้วไม่ฟัง หลากหลายสาเหตุที่สุดจะคาดเดากัน หลายคนที่ได้เห็น ก็จะมีคำถามในใจกันทั้งนั้น คำถามแรกๆ ส่วนใหญ่ก็จะพูดว่า “พนักงานทำความสะอาดไปไหนกันหมดนะ ทำไมปล่อยให้เลอะเทอะแบบนี้” แต่กับคำถามทีว่า “ใครกันนะ ที่ทิ้งขยะกันแบบนี้” มักจะเป็นคำถามหลังๆ หรือไม่ทันนึกและใส่ใจด้วยซ้ำ เพราะเรามักจะคุ้นเคยกับภาพเดิมๆ ที่มีคนทิ้งขยะ และก็จะมีพนักงานทำความสะอาด อยู่ควบคู่กันไปเสมอๆ จนในที่สุดแล้ว เราก็จะสนใจกันแต่ปลายเหตุ

แม้จะอย่างไรก็แล้วแต่ ชีวิตของเราก็ขึ้นอยู่กับขยะเหล่านี้ด้วย ลองนึกกันดูสิว่า ขยะเหล่านี้ เมื่อลงสู่ท่อระบายน้ำแล้ว จะเป็นอย่างไรต่อ เมื่อคนทิ้งขยะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเก็บเศษขยะเหล่านี้ เพราะขาดจิตสำนึกต่อส่วนรวม ภาระหน้าที่ตกเป็นของท้องถิ่นทันที ผู้คนต่างมุ่งหน้าต่อว่าหน่วยงานราชการที่ทำงานล่าช้า ไม่ขุดลอกท่อระบายน้ำ แต่ก็ยังมีข้อสังเกตที่น่าสนใจว่า ผู้ที่ทิ้งเศษขยะในที่สาธารณะเหล่านี้ ออกมาร่วมด้วยช่วยตำหนิหน่วยงานราชการ ทั้งๆ ที่ผู้ที่ทิ้งเศษขยะเหล่านี้ เป็นผู้ที่ทำให้เกิดปัญหาขึ้น

ร่วมด้วยช่วยกัน ปรับเปลี่ยนนิสัย การทิ้งขยะในที่สาธารณะกันเถอะ อย่าทิ้งเพียงเพราะนี่ไม่ใช่บ้านฉันเลย แต่ขอให้คิดว่าบ้านฉันก็ตั้งอยู่บนถนนเส้นนี้ หมู่บ้านนี้ อำเภอนี้ จังหวัดนี้ และแผ่นดินนี้เถอะ จะได้ช่วยกันทิ้งให้ถูกที่ถูกทาง

ภาพเล่าเรื่อง

บันทึกเที่ยว บันทึกภาพ