เมื่อวานนี้ ต้องออกจากบ้านไปธุระข้างนอก เส้นทางที่จะไปนั้น รถก็ไม่ค่อยจะมี ก็เลยต้องยืนรอรถนานเป็นพิเศษ ราวๆ ครึ่งชั่วโมงได้ ความจริงนะนั่งรถเมล์สายอื่นไปต่อรถก็ยังง่ายกว่า จะเป็นรถเมล์ หรือรถไฟฟ้าก็ยังได้ แต่ด้วยความที่ ยังไม่ใกล้เวลานัด (ออกเดินทางเร็วเกินไปนั่นเอง) ก็เลยรอรถสายที่ต้องการก็ได้ หลังจากรออยู่นาน รถสายที่รออยู่ ก็มาจอดรับ แต่ไม่ใช่รถปรับอากาศอย่างที่คาดหวัง แต่เป็นรถร้อน สีครีมแดง ว่างพอสมควร คงเป็นเพราะว่า วันนี้ สายมากแล้วนั่นเอง ได้ที่นั่งริมหน้าต่าง มองออกไปนอกหน้าต่างได้ชัดๆ หลังจากนั่งไปสักพัก ก็นึกสงสัย ทำไม ไม่เห็นกระเป๋ารถเมล์ เดินมาเก็บตังค์ ก็ได้ถึงบางอ้อ หลังจากผ่านไปหลายป้ายว่า นี่คือ รถเมล์ฟรี ที่มาจากเงินภาษีของเรา
ผู้โดยสาร ก็มากหน้า หลายตา เด็กนักเรียน นักศึกษา พนักงานห้าง และอีกหลากหลายอาชีพ พ่อค้า แม่ขาย หลายๆ คนก็ขึ้นรถร้อน คนขอทาน ก็ขึ้นเพราะต้องประหยัดรายจ่าย ให้เหลือเผื่อไว้ใช้ในชีวิตประจำวันที่จำเป็น ใครเล่า ไม่อยากขึ้นรถแอร์เย็นๆ แต่ถ้าจะต้องดึงเงิน ที่จำเป็นสำหรับชีวิตมากกว่า เพื่อความสบายแล้ว ยอมที่จะไม่สบายกาย แต่สบายท้องจะดีกว่า หากมีการโล๊ะทิ้งรถร้อน เปลี่ยนเป็นรถแอร์หมด เท่ากับว่า เป็นการบังคับ ให้อีกหลายๆ คนจะต้องควักเงินออกมามากขึ้น เพื่อจ่ายเป็นค่าความเย็น ที่เค้าไม่ได้ต้องการมากไปกว่า ความหิว ที่ท้องส่งเสียงร้องออกมา ความรู้สึกที่สมองคอยสั่งการให้หาหนทางประหยัดเพื่อนำเงินมา เปลี่ยนเป็นของกิน ส่งตรงลงไปเพื่อระงับ ความหิว ระงับเสียงร้องของท้องให้ทัน ก่อนที่จะได้โรคกระเพาะตามเข้ามาเป็นของแถม มันคงจะเป็นการเอารัดเอาเปรียบกันจนเกินไป ที่ไปตัดตัวเลือกของเขาเหล่านั้นลง ให้เค้าหมดหนทาง หมดทางเลือก กับสิ่งที่จำเป็นต่อชีวิตประจำวัน ของเขาเหล่านั้น
“ชีวิต ยังคงต้องดำเนินต่อไป แม้พรุ่งนี้จะเปลี่ยนไปอย่างไร” ประโยคนี้ แวบเข้ามาในหัว จำไม่ได้ว่าประโยค คล้ายๆ แบบนี้ ได้ยิน ได้รับฟังมาจากที่ไหน แต่มันเป็นความจริงเสมอๆ วันนี้เป็นนักศึกษา พรุ่งนี้เป็นคนทำงาน, วันนี้เป็นคนทำงาน พรุ่งนี้เป็นคนตกงาน หมุนเวียนเปลี่ยนกันไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรแน่นอน แม้แต่สองข้างทาง ของถนนสายเดิมๆ ที่ผ่านบ่อยๆ เมื่อก่อนนี้ วันนี้ มองออกนอกหน้าต่างรถเมล์ อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป อาคารพาณิชย์ 4 ชั้น เก่าๆ ที่เห็นบ่อยๆ ก็เปลี่ยนเป็นป้ายโฆษณา คอนโด ที่กำลังก่อสร้างอยู่ข้างหลังป้ายโฆษณาเหล่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่าง เปลี่ยนไป ไวจริงๆ รถเมล์ค่อยๆ วิ่งไป เร็วบ้าง ช้าบ้าง แต่ส่วนใหญ่มักจะติด แต่ “ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป” ประโยคนี้ แวบเข้ามาในหัวอีกครั้ง
ภาพเล่าเรื่อง
ไปตามราง (รถไฟฟ้า) ถ่ายภาพตามทาง (รถไฟฟ้า)
ภาพชุดนี้ ถ่ายด้วยกล้อง compact fuji j10 8.2 ล้านพิกเซล ทั้งหมด และภาพชุดนี้ ดูจะไม่จบลงได้โดยง่าย ...
ขนมจีนหมูย่าง อร่อยได้ไม่ง้อภัตตาคาร
ขนมจีนหมูย่าง อาหารดัดแปลง แต่อร่อย เกิดอยากกิน ก็เลยชวนกันทำกินกันในบ้าน เลยออกมาเป็นอย่างภาพที่เห็นนี่แหละ อร่อยนะจะบอกให้
ชีวิตติดตลาด : ตลาดน้ำพุ ตลาดเก่าเมืองจันท์
ตลาดน้ำพุ ตลาดเก่าเมืองจันท์ คาดว่า ชื่อตลาดน้ำพุที่ได้มานี้ คงเป็นเพราะว่า ที่หน้าตลาดมีวงเวียน น้ำพุ ตั้งอยู่ เลยกลายเป็นชื่อที่เรียกกันติดปาก จนทุกวันนี้ ...
วันแม่พาแม่เที่ยว 2012 ต่อภาคสอง (หมู่บ้านญี่ปุ่น)
หลังจากผ่านตลาดโก้งโค้งกันมาแล้ว ในระหว่างทางที่วิ่งจากตลาดโก้งโค้งไปยังตลาดน้ำอโยธยา ก็บังเอิญผ่าน และตาเหลือบไปเห็นหมู่บ้านญี่ปุ่น ก็เลยแวะเข้าไปเยี่ยมชมกันสักเล็กน้อย ที่แห่งนี้เป็นพิพิธภัณฑ์ บอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของหมู่บ้านญี่ปุ่นในประเทศสยาม ถ้าหากจะถามว่ามีอะไรให้ดูมากไหม ก็คงไม่ได้มากมายอะไรนักสำหรับบางคน แต่สำหรับอีกหลายๆ ...