ธรรมชาติสอน “เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ รู้จักแบ่งปัน”

ต้นไม้ใหญ่ ย่อมเป็นที่พึ่งพิงให้กับต้นไม้เล็กๆ แบบช่วยเหลือเกื้อกูล พึ่งพาอาศัยกันและกัน ต้นปาล์มเปลือกหนาๆ มีร่องหลืบเล็กน้อย เพียงพอที่จะให้เฟิร์นข้าหลวงและเฟิร์นใบมะขาม ได้มีโอกาสฝังกายแทรกรากลงไปได้ แล้วค่อยๆ เจริญเติบโต ให้ความชุ่มชื้น กับบรรยากาศ และบริเวณโดยรอบที่มันพึ่งพาอาศัยอยู่ ธรรมชาติ มักจะมีตัวอย่างสอนเราเสมอๆ เพียงแต่ว่า เราจะรู้จักสังเกต เรียนรู้และยอมรับกับสิ่งที่ได้เห็นนั้นหรือไม่

หากมองดูแล้วไม่ใยดี เห็นว่า รก ถอนทิ้ง หาสิ่งแปลกใหม่ที่เรามองว่าสวยงาม มาพาดแขวนลงไปแทนแล้ว ก็ย่อมจะถือเป็นปรับเปลี่ยนธรรมชาติ อย่างที่เราทำกันเป็นประจำจนเคยชินในทุกๆ วัน เหมือนบางคนรวยมากมีเงินใช้จ่ายสบายๆ ไปจนตายก็ไม่มีหมด แต่ก็ยังพยายามเบียดเบียน ผู้ที่เล็กด้อยกว่า ไม่ให้เติบโตได้ หรือแม้จะขอเกาะเกี่ยวความสำเร็จบ้างก็ยังไม่ได้ด้วยซ้ำไป ด้วยคิดว่า เกะกะน่ารำคาญ ข้าอยากจะอยู่ของข้าแบบนี้ ไม่ต้องการพวกเจ้า สุดท้าย ก็คงจะต้องโดดเดียว เดียวดายอยู่เพียงลำพังผุ้เดียว เมื่อผู้คนรอบข้างต่างล้มหายตายจากไปเพราะความอดอยากหิวโหย หาเงินไม่พอเลี้ยงชีพ และเมื่อต้นไม้เล็กๆ รอบๆ ข้างต่างล้มหายตายจากไปหมด ความชุ่มชื้นก็ลดลง ความแห้งแล้งก็เข้ามาแทนที่ สุดท้ายแล้ว ก็ต้องยืนต้นตายอยู่เพียงลำพัง คนรวยๆ ที่อยากจะรวยอยู่เพียงผู้เดียว ก็คงจะไม่ต่างอะไรจากต้นไม้ใหญ่ที่ดูแห้งแล้งเมื่อต้นไม้รอบข้างตายหมด คนรวยเหล่านั้นก็ต้องอยู่เดียวดายเพียงคนเดียว แม้จะจ่ายเงินที่มีอยู่ไปกับสิ่งที่ตัวเองคิดว่าจะช่วยให้มีความสุข และทำให้ชีวิตอบอุ่นขึ้นมาได้บ้าง แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรในที่สุดก็ต้องตายจากโลกนี้ไปอย่างเดียวดาย

ภาพเล่าเรื่อง

บันทึกเที่ยว บันทึกภาพ