“ลูกชิ้นไม้ละเท่าไหร่ครับ” คำถาม ถูกยิงออกไป ขณะที่มือก็ชี้ลงไปที่ลูกชิ้นปิ้ง กลิ่นหอมๆ ที่เพิ่งถูกหยิบออกจากเตา มาวางเรียงรายในถาดอลูมิเนียม ขนาดไม่ใหญ่ไม่โต วางลูกชิ้นปิ้งได้ไม่มากนัก
“ไม้ละสิบบาทจ้าลูก” คำตอบที่ดูเป็นกันเองและไพเราะ จากแม่ค้าวัยกลางคนที่กำลังปิ้งลูกชิ้นไป พร้อมกับตอบคำถามลูกค้าอย่างผม
“งั้นผมเอาสองไม้ครับ” ผมตอบกลับไป
“ได้ค่ะ” เสียงตอบมาอย่างนุ่มๆ
ขณะที่แม่ค้า กำลังเอาลูกชิ้นขึ้นปิ้งบนเตา ก็มีเสียง ดังขึ้นข้างๆ ตัวผม
“ไม้ละเท่าไหร่” เสียงดังฟังชัดเสียจนผมต้องหันหน้าไปทางต้นเสียง เป็นเสียงของหนุ่มพนักงาน ขับรถส่งของ หรือ ก่อสร้าง ผมก็ไม่อาจทราบได้ แต่ที่รู้คือน้ำเสียงห้วนๆ เหมือนไม่ได้คิดอะไรมากกับคำถาม