พ่อของผมเป็นช่างเชื่อม ด้วยเหมือนกัน

ชีวิตของพ่อ เคยทำงานเป็นช่างในโรงงานผลิต IC มาก่อน เป็นช่างที่ต้องทำงานทั่วๆ ไป ตามแต่จะได้รับมอบหมาย แม้ว่าพ่อจะเป็นช่างซ่อมเครึ่อง แต่หลายๆ ครั้ง งานก็ต้องมีการประยุกต์บ้าง สร้างเครื่องขึ้นมาใหม่ทั้งเครื่องบ้าง โดยพยายามค้นหาความผิดพลาดจาก เครื่องที่มีอยู่ก่อนแล้ว จนทำให้พ่อ ทำงานได้ไปซะทุกอย่าง ก่อนที่จะก้าวขึ้นมาทำงานในตำแหน่งงานของฝ่ายบริหารอย่างเต็มภาคภูมิ ก่อนจะเกษียณอายุ

งานเชื่อม ดูจะเป็นเรื่องง่ายๆ สำหรับพ่อ เพราะงานเชื่อม งานเชื่อมเหล็ก หรืองานเชื่อมไฟฟ้า ต้องการเพียงแค่ ความชำนาญเท่านั้น รอยเชื่อมไม่สวยหรือ ทำบ่อยๆ สิ เดี๋ยวก็สวย ,เชื่อมไม่คล่อง ลวดเชื่อมติดประจำ ก็ทำบ่อยๆ สิ เดี๋ยวก็คล่อง มันไม่มีอะไรมากมากนักหรอก ถ้าสนใจ ใส่ใจ และหาเทคนิคในการทำงานให้ลุล่วง

ครั้งหนึ่ง พ่อจะทำ project เป็นตู้เผาพลอย สั่งอุปกรณ์มาเรียบร้อยแล้ว มีหม้อแปลงตัวเขื่องมาตัวหนึ่งด้วย เพื่อจ่ายไฟให้กับตู้เผาพลอย การทำตู้ ก็ต้องมีโครง พ่อวาดภาพคร่าวๆ ก่อนจะส่งต่อให้ผม มาแปลงเป็นแบบลงแผ่นกระดาษ เพื่อส่งต่อไปยังโรงงาน พับตัดเหล็ก เพื่อทำโครงตามที่พ่อต้องการ แต่การออกแบบงานชิ้นแรก โดยไม่มีต้นแบบให้ก๊อปปี้แบบ ให้วัดขนาดได้ ก็ย่อมมีความผิดพลาดเป็นธรรมดา และต้องการที่จะแก้ไข เครื่องเชื่อมก็ไม่มี พ่อก็อาศัยความรู้แบบดิบๆ จัดการดัดแปลงหม้อแปลงที่สั่งมานั้น มาเป็นเครื่องเชื่อมเสียเลย ซึ่งแค่หม้อแปลงธรรมดาๆ ในที่สุดก็กลายมาเป็นเครื่องเชื่อมจำเป็น แถมทำงานได้ดีเสียด้วย ลวดอาจจะร้อนไปหน่อย เพราะใช้กระแสสูง พ่อก็เอาพัดลมมาจ่อเสีย ก็หมดเรื่องไป ใช้ต่อไปได้จนเสร็จงาน

เมื่อถึงเวลาพ่อต้องการมีตู้เชื่อมจริงๆ แล้ว พ่อก็ไปหอบหิ้วตู้เชื่อมมาได้เครื่องหนึ่ง จากแถวคลองถม เป็นตู้เชื่อมขนาดเล็ก แต่ก็น้ำหนักมากอยู่ดี เวลาจะเคลื่อนย้ายก็ลำบาก พ่อก็จัดการติดล้อให้มันเสียอย่างง่ายดาย ด้วยการเชื่อมเหล็กด้วยตู้เชื่อมไฟฟ้าที่กำลังจะใส่ล้อให้มันนั่นแหละ เหล็กฉาก ก็เป็นเหล็กที่ได้จากฐานรองเครื่องแอร์ แต่ไม่ได้ใช้งานแล้ว เมื่อทำเสร็จ ตู้เชื่อมหนักๆ ก็พร้อมจะเคลื่อนไปไหนมาไหน ได้อย่างสะดวกขึ้นมากมาย พ่อทำฐานล้อให้กว้างกว่าฐานของตัวเครื่อง เพื่อไม่ให้มันล้มได้ง่ายๆ

เครื่องเชื่อม เวลาใช้งาน ถ้าใช้งานต่อเนื่องนานๆ แม้ว่าจะเป็นลวดทองแดงแท้ แต่ความร้อนที่เกิดขึ้นภายในเส้นลวด ก็ไม่น้อยเลย พ่อก็แก้ไขด้วยการเสริมพัดลมเข้าไปอย่างที่เห็นในภาพนั้น ทีนี้จะใช้งานต่อเนื่องนานๆ ก็ไม่มีปัญหาแล้ว การทำงานของพ่อนั้น พ่อจะคิด ทำ แก้ไข และดัดแปลงงานของพ่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะลงตัว งานของพ่อ เกิดขึ้นในหัว แต่จะข้ามขั้นตอนการเขียนแบบไปเลย เป็นลงมือทำ แล้วก็จบที่ชิ้นงาน เป็นผลลัพธ์ของการลงทุนลงแรง

รอยเชื่อมเหล็กเหล็กของพ่อ แม้จะไม่สวยระดับ มือโปร ที่เชื่อมเหล็กทุกวี่ทุกวัน รอยเชื่อมเหล็กของพ่อ แม้จะบอกบอกออกมาเป็นตัวเลขวิชาการ ถึงแรงดึงที่รอยเชื่อมต่อสามารถรับได้ ก่อนจะขาดหลุดออกจากกัน รอยเชื่อมของพ่อ ได้มาจากประสบการณ์ล้วนๆ รอยเชื่อมที่หนามากพอ รอยเชื่อมที่ควบคุมความลึกของรอยเชื่อม จากการปรับไฟที่เครื่องเชื่อม ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นมาจากประสบการณ์ และความอยากรู้อยากทดลองของพ่อเสมอ

ภายใต้หน้ากากครอบหน้า กับกระจกสีดำๆ สนิทนั้น สายตาของพ่อ ก็จดจ้องอยู่กับชิ้นงานตรงหน้าอย่างเต็มที่เสมอ บางครั้ง พ่อก็เชื่อมงานของพ่อเป็นเวลานานมาก นานจนคิดว่าพ่อเป็นช่างเชื่อมตัวจริงๆไปเสียแล้ว นานจนใบหน้าของพ่อดำคล้ำ และผิวหน้าค่อยๆ ลอกในเวลาถัดมา ซึ่งเป็นผลมาจากควันที่คลุ้งขึ้นมาตลอดเวลาของการเชื่อม พ่อไม่เคยสนใจ ใส่ใจดูแลผิวหรอก พ่อสนใจงานของพ่อมากกว่า งานของพ่อที่ทำให้ทุกๆ คนในบ้านสบายขึ้น ไม่ว่าจะทางตรง หรือทางอ้อม พ่อทุ่มเทให้ทุกคนในบ้านตลอดชีวิตของพ่อไม่มีใครในบ้านหรอก ที่จะหยุดรักพ่อ แม้พ่อจะเสียชีวิตไปแล้ว แต่ทุกๆ คน ก็รัก และคิดถึงพ่อเสมอ

ภาพเล่าเรื่อง

บันทึกเที่ยว บันทึกภาพ