เมื่อก่อนนี้ หากทีวีเสีย พ่อก็จะซ่อมเองเสมอ แต่นั่นก็สมัยที่ทีวียังใช้หลอดภาพ ในขณะที่เทคโนโลยี เปลี่ยนไวกว่าเสมอ ความรู้ในการซ่อมแซม ก็ตามไม่ทัน หลังๆ ก็ต้องพึ่งพา ร้านซ่อมกันบ้าง แต่อย่างน้อยที่สุด พ่อก็รู้ว่า สิ่งที่ทางร้านแจ้งมานั้น มีความน่าจะเป็นแค่ไหน ไม่ใช่แจ้งอาการและค่าซ่อมมาแบบสุ่มสี่สุ่มห้า แล้วจะหลุดรอดจากประสบการณ์ของพ่อไปได้
อุปกรณ์การซ่อมของพ่อ ก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย เพียงแค่หัวแร้งที่พ่อซื้อมาด้วยราคาไม่กี่บาท พ่อไม่เคยเชื่อคำโฆษณาหัวแร้ง ที่บอกว่า ใช้ได้นานเท่านาน หัวไม่มีกุด พ่อพูดว่า มันก็เหมือนๆ กัน แล้วก็ใช้แบบทั่วๆ ไปเสมอ บางครั้งหัวมันกุด มันแหว่ง พ่อก็ตะไบหัวมันเสีย เพื่อให้กลับมาแหลมเหมือนเดิม บางครั้งหัวมันกุดไปมาก พ่อก็ไปตัดเส้นลวดทองแดงมาเสียบใช้แทนไปพลางๆ ก็มี ทุกอย่างล้วนมาจากประสบการณ์ของพ่อ พ่อไม่เชื่อคำโฆษณา แต่พ่อจะต้องลองเพื่อให้แน่ใจ บวกกับประสบการณ์ตัวเองเสมอ
หม้อแปลงไฟของพ่อก็เหมือนกัน พ่อต้องการไฟ DC 12 volts บ้าง 24 volts บ้าง ก่อนหน้านี้ก็ซื้อหม้อแปลงไฟมาใช้ตามปกติเหมือนคนอื่นๆ นั่นแหละ แต่เนื่องจาก หลังๆ เริ่มใช้ไม่ทนทาน คุณภาพมันค่อยๆ ถดถอยลงไปเรื่อยๆ พ่อก็ใช้ความสามารถของพ่อที่มี ประกอบไดโอดเข้ากับหม้อแปลงไฟฟ้า พ่วงเข้ากับ C สักตัวหนึ่ง ออกมาเป็น ไฟ DC ตามที่พ่อต้องการได้แล้ว กระแสไฟไม่เรียบหรือ ไม่เป็นปัญหาสำหรับพ่อ เพราะที่พ่อต้องการใช้งานนั้น ไม่ใช่กับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ขั้นสูงอะไร มันก็เพียงแค่งานทดลอง ทดสอบของพ่อเท่านั้น แต่นั่นก็แสดงออกถึงความสามารถ ความทรงจำ ที่จะเลือกใช้วิธีง่ายๆ เหล่านี้ เพื่อแก้ปัญหาเฉพาะหน้าของพ่อ โดยไม่ต้องเสียเวลาไปกับการค้นหา เพียงแค่เพื่อให้ได้หม้อแปลงไฟมาใช้
พ่อมักจะหาทางออกให้กับงานที่พ่อทำอยู่ได้เสมอๆ หลายๆ ครั้งที่ซ่อมเครื่องใช้ในบ้าน แต่ขาดอุปกรณ์บางอย่างไป พ่อก็จะประยุกต์อุปกรณ์อีกบางอย่าง เพื่อทดแทนอะไรบางอย่างที่ไม่มีนั้นได้แทบทุกครั้ง โดยไม่ต้องเสียเวลาไปเพื่อไปหาวัสดุนั้นๆ ชิ้นส่วนนั้นๆ มาเพื่อให้สามารถใช้งานได้เหมือนเดิม พ่อทำให้ดูเป็นตัวอย่างเสมอๆ พ่อมักจะพูดเสมอว่า “คิดอะไรให้มันยาก คิดง่ายๆ ไว้ก่อน ถ้ามัวแต่คิดว่ายาก แล้วเมื่อไหร่จะได้ลงมือทำ” คำพูดของพ่อ คำสอนของพ่อ ยังคงก้องอยู่ในห้วของผมตลอดมา และมันจะยังคงอยู่ตลอดไป
ภาพเล่าเรื่องเที่ยวได้บุญที่ วัดหงษ์ปทุมาวาส (วัดมอญ)
ได้มีโอกาส ติดตามแม่ และเพื่อนของแม่ ไปให้อาหารปลาที่วัดหงษ์แห่งนี้ อ่านไม่ผิดครับ วัดหงษ์ ไม่ใช่ วัดหงส์ นะครับ ปลาที่นี้ชุกชุมเป็นอย่างยิ่ง ...
ฟ้าใสๆ กับกล้องมือถือ
เดินข้ามสะพานสาธร เห็นฟ้าใสๆ จนออกไปทางสีน้ำเงิน ก็เลยลองเอากล้องมือถือ มาลองถ่ายดูในวันฟ้าใสๆ ก็ได้พบว่า ด้วยสภาพแสงสวยๆ ฟ้าใสๆ กล้องอะไร ก็ถ่ายภาพสวยๆ ...
![วันแม่พาแม่เที่ยว 2012 ต่อภาคห้า (เดินเลาะ ตลาดริมแม่น้ำ ตลาดปทุมธานี)](https://88foto.com/wp-content/uploads/2012/12/mother-day-20120812-two-day-trip-ayutthaya-pathumthani-0218-350x234.jpg)
วันแม่พาแม่เที่ยว 2012 ต่อภาคห้า (เดินเลาะ ตลาดริมแม่น้ำ ตลาดปทุมธานี)
เมื่อพ้นจากวัดมะขามมาแล้ว หากจะเดินทางอีกไม่ไกลเกินไปนัก ก็จะถึงตัวเมืองปทุมธานี ซึ่งมีตลาดเก่าๆ ใหญ่ๆ ตั้งอยู่ที่นั่น ดังนั้นเมื่อกินก๋วยเตี๋ยวโบราณที่วัดมะขามเสร็จ ก็ขอแวะไปเดินย่อยอาหารกันต่อที่ตลาดอำเภอเมืองปทุมธานีแห่งนี้อีกหน่อย ที่ตลาดสดเมืองปทุมธานี เป็นตลาดริมน้ำ ...
![วันแม่พาแม่เที่ยว 2012 ต่อภาคสาม (ตลาดน้ำอโยธยา)](https://88foto.com/wp-content/uploads/2012/11/mother-day-20120812-two-day-trip-ayutthaya-pathumthani-0160-350x234.jpg)
วันแม่พาแม่เที่ยว 2012 ต่อภาคสาม (ตลาดน้ำอโยธยา)
เมื่อพวกเราได้พ้นจากตลาดโก้งโค้งมาแล้ว และเยือนหมู่บ้านญี่ปุ่นมาแล้ว เราก็มาถึงตลาดน้ำเมืองอโยธยากัน สถานที่แห่งนี้เป็นจุดหมายที่มีผู้คนล้นหลามจริงๆ เดินกันขวักไขว่ สวนทางเบียดเสียดกันไปมาเป็นช่วงๆ แม้กระทั่งทางเข้า ที่พอเลี้ยวเข้าซอยไปแล้ว พบว่ามีซอกซอยให้เลี้ยวเข้าที่จอดรถอยู่หลายจุดมาก และมีคนโบกรถให้เลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ ...