นิทาน เรื่องเล่า วันนี้ จะสั้นๆ นิดๆ แต่ก็สะกิดใจ ในเรื่องของการเอาเปรียบ และการแบ่งปัน
ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง แล้วก็ในบ้านหลังหนึ่ง ในหมู่บ้านแห่งนั้น ต้องการที่จะปลูกต้นไม้ ในรั้วบ้านของตัวเอง เพราะต้องการเพิ่มความร่มรื่น และสวยงามให้กับบ้านตนเอง จึงบอกให้ลูกชายของตนไปยืมพลั่วจากเพื่อนบ้านที่อยู่ติดกัน เพื่อนำมาขุดดินปลูกต้นไม้ ลูกชายก็เดินไปขอยืมเพื่อนบ้านตามที่พ่อบอก แต่ก็ถูกปฏิเสธกลับมา พ่อก็คิดว่า ลูกชาย คงพูดกับเค้าไม่เข้าใจ ก็เลยเดินไปขอยืมด้วยตนเอง แต่ก็เดินกลับมาด้วยอารมณ์ที่โมโหพอสมควร ที่ถูกปฏิเสธการให้ยืมมาเช่นกัน ลูกชายเห็นดังนั้น ก็คิดว่า คงไม่ได้ปลูกต้นไม้แน่ๆ
จึงถามพ่อไปว่า
“แล้วเราจะทำยังไงกันดีครับพ่อ”
พ่อเอง ก็ตอบว่า
“แล้วจะไปทำอะไรได้ล่ะ ก็เข้าไปในบ้าน แล้วหยิบพลั่วของเราออกมาสิ”
เป็นยังไงครับ นิทานเรื่องสั้นๆ แต่ก็สอนอะไรเราได้ หลายๆ ครั้ง หลายๆ คนในชีวิตจริงก็มักจะเจอคนประเภทนี้กันอยู่บ่อยๆ หรือแม้กระทั่ง อาจจะเคยเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้อยู่บ้าง คนที่ชอบเอาเปรียบคนอื่นๆ อยู่เรื่อยนั้นจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสความรู้สึก ดีๆ โอกาสดีๆ เลย เพราะไม่มีคนมากนักหรอก ที่เมื่อถูกหรอก หรือเสียเปรียบแล้ว จะไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน และเมื่อคนที่ชอบเอาเปรียบคนอื่น เดินเข้ามาหา ก็จะคนอื่นๆ ก็จะรีบหนีเดินทางไปโดนทันที เมื่อใครๆ ต่างก็เบือนหน้าหนี เดินถอยห่างไป แล้วผู้ที่ชอบเอาเปรียบคนอื่นๆ นั้น จะอยู่อย่างมีความสุขได้อย่างไร
ตรงกันข้าม หากเรารู้จักเป็นผู้ให้ เราก็จะมีความสุข จากการเป็นผู้ให้ การรู้จักให้ รู้จักแบ่งปัน เพราะเมื่อเราให้ ผู้รับก็จะมีความสุข แล้วเราก็จะมีความสุขตามไปด้วย คนที่รู้จักให้ จะเดินไปไหน ก็จะมีคนห้อมล้อม ไม่ใช่ว่า เพราะเค้าต้องการปรี่เข้ามาเพื่อจะขอ แต่เพราะเค้ารู้ว่า คนๆนี้ ไม่มีพิษมีภัย สามารถคบหาสมาคมด้วยได้ นั่นก็ทำให้เรามีเพื่อนเยอะ และมีโอกาสอีกหลายๆ อย่างในชีวิต ก็จะเยอะตามไปด้วย
การรู้จักให้ ไม่จำเป็นต้องเป็นเงินทองเสมอไป สามารถให้ได้ ในสิ่งที่เรามี เช่น เรามีความรู้ ก็สามารถแบ่งปัน สอน ชี้แนะ ผู้อื่นได้ , หากเราไม่มีอะไรเลย มีเพียงเวลา เราก็ยังสามารถแบ่งปันเวลาเหล่านั้น เพื่อคนอื่นได้ เช่น อ่านหนังสือ อัดเป็นเทป เพื่อให้ผู้พิการทางสายตา ได้ฟัง ก็เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นเช่นกัน หากเรารู้จักทำ รู้จักให้ เราก็จะมีความสุข และเราก็จะได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างเป็นสิ่งตอบแทน หากแม้ว่าวันใด เราตกทุกข์ ลำบากบ้าง คนรอบข้างช่วยได้ เค้าก็พร้อมจะช่วยเราแน่นอน แต่หากเราไม่รู้จักให้ วันใด ที่เราตกทุกข์ ลำบาก แล้วเราจะหวังความช่วยเหลือจากใครได้กันล่ะ สุดท้ายขอให้ทุกๆ ท่านมีความสุขกับการให้ ครับ
ภาพเล่าเรื่อง
เที่ยวงานวัดภูเขาทอง วัดสระเกศปี 2553 คนเยอะ แต่สนุก
วันที่ 20 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเที่ยวงานวัดภูเขาทองมา แต่ภาพน่ะ ขึ้นช้า มาก รู้ตัวเหมือนกัน แต่ก็ช้าไปแล้ว ...
ธรรมชาติสอน “เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ รู้จักแบ่งปัน”
ต้นไม้ใหญ่ ย่อมเป็นที่พึ่งพิงให้กับต้นไม้เล็กๆ แบบช่วยเหลือเกื้อกูล พึ่งพาอาศัยกันและกัน ต้นปาล์มเปลือกหนาๆ มีร่องหลืบเล็กน้อย เพียงพอที่จะให้เฟิร์นข้าหลวงและเฟิร์นใบมะขาม ได้มีโอกาสฝังกายแทรกรากลงไปได้ แล้วค่อยๆ เจริญเติบโต ...
ทริปเปลี่ยนที่นอน ไประยองพัก “หินสวยน้ำใส รีสอร์ท”
ที่ต้องเรียกว่าทริปเปลี่ยนที่นอน ก็เพราะว่า แผนการเดินทางค่อนข้างล่าช้า และไม่ได้มีเป้าหมายที่แน่นอนในการไปครั้งนี้ สาเหตุก็สืบเนื่องมาจากญาติได้มีการจอง “หินสวยน้ำใส รีสอร์ท” ไว้ล่วงหน้าแล้ว ทริปนี้ แม้จะเป็นการเปลี่ยนที่พัก ...
ลัดเลาะหาของอร่อย รอบทุ่งศรีเมือง เมืองอุดรธานี
การเดินลัดเลาะหาของกิน ถ้าเป็นเจ้าถิ่นเมืองอุดร ก็คงไม่ใช่เรื่องยาก แต่ คนผลัดถิ่น น่ะไม่ใช่ง่ายนัก หลังจากที่ช่วงเย็น ได้เสร็จจากพิธี เสกสุสาน วัดพระมารดานิจจานุเคราะห์ ...