ได้อ่านบทความนี้มาจากในอีเมล์อีกเช่นกัน แต่อ่านแล้วก็ทำให้นึกถึงบทความนึง ก่อนหน้านี้ที่เคยอ่านมา พูดถึงเรื่องของเวลา คล้ายๆ กัน โดยพูดถึงเรื่องของการจัดการเวลา “เวลา” นับว่าเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตของเรา เวลาเข้ามามีความสำคัญมาก ก่อนที่จะมีนาฬิกา คนก็คุ้นเคยกันกับเวลาเพียงแค่ เช้า เที่ยง แล้วก็เย็น ของไทยเราก็จะมี ยาม คอยบอกเวลา จนทำให้เกิดการบอกเวลาเป็น ยามหนึ่ง ยามสอง ยามสาม เป็นต้น หลายคนก็คงจะเคยได้ยิน แต่เวลาก็เข้ามามีบทบาทมากขึ้นเรื่อยๆ จากการที่เราสนใจเวลาเพียงแค่ ช่วงของวัน ก็มาเป็นชั่วโมง จนในปัจจุบัน สนใจกันในระดับนาทีแล้ว
หลายคนก็คงจะเป็นหนึ่งในนั้น คงจะเคยเจอคำถามเช่น “ทำถึงไหนแล้ว ใช้เวลานานเท่าไหร่ กี่นาทีเสร็จ” สมัยนี้เรามักจะไม่พูดในเรื่องของการณ์คาดการ เป็น วัน เป็น ชัวโมงแล้ว เนื่องจากการแข่งขัน โดยรอบๆ ตัวเรานั้น มีสูงมาก แต่อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเราจะต้องยุ่งวุ่นวาย กับสังคม คนรอบๆ ข้างเราสักเพียงใด ก็อย่าลืม “แบ่งปันน้ำใจให้แก่กันสักนิด เพื่อสังคมที่น่าอยู่ของเรา”
ชายหนุ่มคนหนึ่งได้รับเชิญจากมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง
ให้มาเป็นวิทยากรพิเศษสอนวิชาปรัชญาให้กับนักศึกษาปริญญาโท
เขาเตรียมการสอนอยู่หลายวัน
จึงตัดสินใจจะสอนนักศึกษาเหล่านั้นด้วยแบบฝึดหัดง่าย ๆ
แต่แฝงไว้ด้วยข้อคิด
เขาเดินเข้าห้องเรียนมาพร้อมด้วยของสองสามอย่างบรรจุอยู่ในกระเป๋าคู่ใจ
เมื่อได้เวลาเรียน เขาหยิบเหยือกแก้วขนาดใหญ่ขึ้นมา
แล้วใส่ลูกเทนนิสลงไปจนเต็ม
“พวกคุณคิดว่าเหยือกเต็มหรือยัง ?”
เขาหันไปถามนักศึกษาปริญญาโท
แต่ละคนมีสีหน้าตาครุ่นคิดว่าอาจารย์หนุ่มคนนี้จะมาไม้ไหนก่อนจะตอบพร้อมกัน…
“เต็มแล้ว…”
เขายิ้มไม่พูดอะไรต่อ หันไปเปิดกระเป๋าเอกสารคู่ใจ
แล้วหยิบกระป๋องใส่กรวดออกมา
เทกรวดเม็ดเล็ก ๆ จำนวนมากลงไปในเหยือกพร้อมกับเขย่าเหยือกเบา ๆ
กรวดเลื่อนไหลลงไปอยู่ระหว่างลูกเทนนิส อัดจนแน่นเหยือก
เขาหันไปถามนักศึกษาอีก
“เหยือกเต็มหรือยัง?”
นักศึกษามองดูอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันมาตอบ
“เต็มแล้ว…”
เขายังยิ้มเช่นเดิม หันไปเปิดกระเป๋าหยิบเอาถุงทรายใบย่อมขึ้นมา
เททรายจำนวนไม่น้อยใส่ลงไปในเหยือก
เม็ดทรายไหลลงไปตามช่องว่างระหว่างกรวดกับลูกเทนนิสได้อย่างง่ายดาย
เขาเทจนทรายหมดถุง เขย่าเหยือกจนเม็ดทรายอัดแน่นจนแทบล้นเหยือก
เขาหันไปถามนักศึกษาอีกครั้ง
“เหยือกเต็มหรือยัง?”
เพื่อป้องกันการหน้าแตกนักศึกษาปริญญาโทเหล่านั้นหันมามองหน้ากัน
ปรึกษากันอยู่นานหลายคนเดินก้าวเข้ามาก้ม ๆ เงย ๆ
มองเหยือกตรงหน้าอาจารย์หนุ่มอยู่หลายครั้ง
มีการปรึกษาหารือกันเสียงดังไปทั้งห้องเรียน
….จวบจนเวลาผ่านไปเกือบห้านาที หัวหน้ากลุ่มนักศึกษาจึงเป็นตัวแทน
เดินเข้ามาตอบอย่างหนักแน่น
“คราวนี้เต็มแน่นอนครับอาจารย์”
“แน่ใจนะ”
“แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกครับ”
คราวนี้เขาหยิบน้ำอัดลมสองกระป๋องออกมาจากใต้โต๊ะแล้วเทใส่เหยือกโดยไม่รีรอ
ไม่นานน้ำอัดลมก็ซึมผ่านทรายลงไปจนหมด
ทั้งชั้นเรียนหัวเราะฮือฮากันยกใหญ่
เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
“ไหนพวกคุณบอกว่าเหยือกเต็มแน่ ๆ ไง” เขาพูดพลางยกเหยือกขึ้น
“ผมอยากให้พวกคุณจำบทเรียนวันนี้ไว้ เหยือกใบนี้ก็เหมือนชีวิตคนเรา
ลูกเทสนิสเปรียบเหมือนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิต เช่น ครอบครัว คู่ชีวิต
การเรียน สุขภาพ ลูก และเพื่อน
สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่คุณต้องสนใจจริง
“สูญเสียไปไม่ได้….”
…เม็ดกรวดเหมือนสิ่งสำคัญรองลงมา เช่น งาน บ้าน รถยนต์
ทรายก็คือเรื่องอื่น ๆ ที่เหลือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราจำเป็นต้องทำ
แต่เรามักจะหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้….
เหยือกนี้เปรียบกับชีวิตของคุณ ถ้าคุณใส่ทรายลงไปก่อน
คุณจะมัวหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็ก ๆน้อย ๆอยู่ตลอดเวลา
ชีวิตเต็มแล้ว…เต็มจนไม่มีที่เหลือให้ใส่กรวด
ไม่มีที่เหลือให้ใส่ลูกเทนนิสแน่นอน…”
“…ชีวิตของคนเราทุกคน..ถ้าเราใช้เวลาและปล่อยให้เวลาหมดไปกับเรื่องเล็ก ๆ น้อยๆ >>เราจะไม่มีที่ว่างในชีวิตไว้สำหรับเรื่องสำคัญกว่า…”
เพราะฉะนั้นในแต่ละวันของชีวิต
เราต้องให้ความสนใจกับเรื่องที่ทำให้ตัวเราและครอบครัวมีความสุข
ใช้ชีวิตเล่นกับลูก ๆ หาเวลาไปตรวจร่างกาย
พาคู่ชีวิตกับลูกไปพักผ่อนในวันหยุด
พากันออกกำลังกายเล่นกีฬาร่วมกันสักชั่วโมงสองชั่วโมง
เพื่อสุขภาพและความสัมพันธ์ที่ดีในชีวิต
เราต้องดูแลเรื่องที่สำคัญที่สุดจริง ๆ
ดูแลลูกเทนนิสของเราก่อนเรื่องอื่นทั้งหมด…”
“…หลังจากนั้นถ้ามีเวลาเหลือเราจึงเอามาสนใจกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบ ๆ ตัวเรา…”
นักศึกษาคนหนึ่งยกมือขึ้นถาม
“แล้วน้ำที่อาจารย์เทใส่ลงไปล่ะครับ หมายถึงอะไร ?”
เขายิ้มพร้อมกับบอกว่า
“การที่ใส่น้ำลงไปเพราะอยากให้เห็นว่า
ไม่ว่าชีวิตของเราจะวุ่นวายสับสนเพียงใด ในความสับสนและวุ่นวายเหล่านั้น
คุณยังมีที่ว่างสำหรับการแบ่งปันน้ำใจให้กันเสมอ….”
ผักตบชวา ขึ้นชื่อว่าผัก แล้วมันกินได้หรือไม่?
ผักตบชวา ชื่อก็บอกอยู่ว่าเป็นผัก แต่ไม่เคยได้ยินใครพูดเลยว่า กินผักตบชวาจิ้มน้ำพริกหนุ่มอร่อย หรืออื่นๆ แต่หลังจากลองค้นหา โดยใช้ search engine เจ้าประจำ ...
วันแม่ พาแม่เที่ยว มหาชัย-ท่าฉลอม
วันแม่ในปี 2010 นี้ เป็นปีแรก ที่ครอบครัวเราฉลองวันแม่ เที่ยวกันในวันแม่ โดยที่พ่อไม่ได้ไปด้วยกันกับพวกเรา พ่อจากพวกเราไปแล้ว แต่ก็คงจะกำลังมองพวกเราจากเบื้องบนลงมาแน่ๆ พวกเราเชื่อแบบนั้น วันแม่ปีนี้ ...
วันแม่พาแม่เที่ยว 2012 ต่อภาคสาม (ตลาดน้ำอโยธยา)
เมื่อพวกเราได้พ้นจากตลาดโก้งโค้งมาแล้ว และเยือนหมู่บ้านญี่ปุ่นมาแล้ว เราก็มาถึงตลาดน้ำเมืองอโยธยากัน สถานที่แห่งนี้เป็นจุดหมายที่มีผู้คนล้นหลามจริงๆ เดินกันขวักไขว่ สวนทางเบียดเสียดกันไปมาเป็นช่วงๆ แม้กระทั่งทางเข้า ที่พอเลี้ยวเข้าซอยไปแล้ว พบว่ามีซอกซอยให้เลี้ยวเข้าที่จอดรถอยู่หลายจุดมาก และมีคนโบกรถให้เลี้ยวเข้าซอยเล็กๆ ...
เที่ยวชม พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำหว้ากอ ภายใน อุทยานวิทยาศาสตร์ หว้ากอ
ออกจากสวนนายดำ เราก็มุ่งพุ่งตรงไปยัง “หว้ากอ” ตามความตั้งใจแล้วนั้น ตั้งใจว่าจะไปชมอุทยานวิทยาศาสตร์ หว้ากอ แต่เนื่องจาก ไม่คิดว่า ภายในบริเวณ จะมีอะไรน่าสนใจๆ ...